dogonić chmury...

Czwartek, 11 października 2012 · dodano: 11.10.2012 | Komentarze 3

trochę chłodny dziś dzień; i pogoda niepewna; z jednej strony niemrawo dogrzewa jesienne słonko, z drugiej majaczą na horyzoncie potężne, stalowe kłębiska chmur.
Oczywiście obieram kierunek... na "obłoczki". Przecież mnie deszcz nie złapie; żwawo przemknę wojewódzką, później powiatówką i wrócę kolejną wojewódzką, smyrany chłodnym jesiennym wiatrem. W Niesułkowie odbijam w prawo na Dmosin. Na podjeździe na Nowostawy kadruję komóreczką ten urokliwy krajobraz przede mną:

Z Niesułkowa podjazd na Nowostawy © sandman

Śliczny, aczkolwiek trochę złowieszczy to obraz...
Co w takiej sytuacji kierujący pojazdem marki Kross powinien zrobić?:
A. Zawracać, zawracać, zawracać k***a
B. Zatrzymać się pod najbliższym drzewem i czekać na cud
C. Oczywiście, że kontynuować jazdę
...
Kolejny przystanek na wiadukcie drogowym WD236 nad autostradą A2:

ciemne chmury nad MOPami © sandman

W Szczecinie asfalt staje się mokry...jedziemy dalej...pojedyncze kropelki wody na okularach zaburzają odbieranie umykającej przestrzeni... jest nieźle, wiatr nie przeszkadza, dłonie jeszcze odczuwają obecność kierownicy pod opuszkami palców...
W Dmosinie tryskająca spod przedniego koła woda radośnie obmywa twarz. Przemoczone stopy równie entuzjastycznie kręcą dalej korbą. Przejazd pod A2, i troszkę błotka naniesionego przez pojazdy Eurovii; ale zaraz kolejne kałuże na jezdni, ze świeżymi porcjami relatywnie czystej wody. Przestaje padać...
No super; jeszcze tylko jakieś 15km do domku. Kołacin...i znowu kropelki z nieba... pada bateria w mp3; i tak kończy się wojaż z nową płytą Słodkich Całusów...jedziemy sami, w ciszy przerywanej tylko odgłosami wyprzedzających blachosmrodów. W głowie tylko własne myśli: o tym że zimno, że jeszcze kilka pagórów do domu, i takie ogólne o życiu...
Dojeżdżam do domu...asfalt suchy...